ประเทศมาเลเซียมีระบบการปกครอง 3 ระดับ ได้แก่ ภาครัฐบาลกลาง 13 มลรัฐ และ144 รัฐบาลท้องถิ่น โดยแต่ละระดับรัฐบาลมีรายได้จัดเก็บเป็นของตนเอง ซึ่งรัฐบาลกลางจะมีรายได้ที่เป็นภาษีอากร เช่นภาษีทางตรง ภาษีทางอ้อม และรายได้ที่ไม่ใช่ภาษี เช่น ภาษีถนน เงินปรับ เป็นต้น รายได้ของมลรัฐประกอบไปด้วย ภาษีป่า ภาษีจากที่ดินและเหมือง อากรจากการบันเทิง เป็นต้น ทั้งนี้รัฐบาห์ และซาราวักสามารถจัดเก็บรายได้ประเภทอากรนำเข้า อากรสรรพสามิตของผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม นำตาลเมา และ อากรส่งออกสินค้าไม้
รัฐบาลท้องถิ่นมีรายได้หลัก ๆ 3 ประเภท ได้แก่ รายได้ที่จัดเก็บเอง เงินอุดหนุน เงินกู้ยืม โดยรายได้ที่จัดเก็บเองประกอบไปด้วย ภาษีการประเมินมูลค่า ค่าธรรมเนียมต่าง ๆ รายได้ประเภทเงินอุดหนุนได้รับจากรัฐบาลและมลรัฐ เช่น เงินอุดหนุนเพื่อการดำเนินกิจการ เพื่อการบำรุงรักษาถนน เพื่อระบบระบายน้ำ เพื่อพัฒนาโครงการ เป็นต้น
อย่างไรก็ตามประเทศมาเลเซียมีการจัดเก็บภาษีที่ดิน (Quit Rent) และภาษีการประเมินมูลค่า (Assessment Tax) ซึ่งภาษีที่ดิน (Quit Rent) จัดเก็บจากผู้ถือครองหรือผู้เป็นเจ้าของที่ดิน โดยอัตราการจัดเก็บขึ้นอยู่กับมลรัฐแต่ละรัฐ จากกรณีศึกษาการจัดเก็บ Quit Rent ในรัฐยะโฮร์ พบว่ามีการจัดเก็บภาษีที่ดิน 4 ประเภท ได้แก่ 1. ที่ดินเพื่อการเกษตรกรรม เช่น ยาง น้ำมันปาล์ม มะพร้าว สวนผลไม้ การประมง ฟาร์มสัตว์ เและอื่น ๆ 2. ที่ดินเพื่อสิ่งปลูกสร้าง เช่น ปั้มน้ำมัน ที่อยู่อาศัย การค้า แผงขายของ ที่สำหรับรัฐบาลกลาง ท่าเรือ และอื่น ๆ 3. เพื่อการอุตสาหกรรม เช่น ที่ดินเพื่ออุตสาหกรรมขนาดย่อม กลาง และใหญ่ และที่ดินที่ไม่ได้กำหนดประเภทไว้แต่สามารถใช้ประโยชน์ได้ เช่น ทราย หิน ดิน เป็นต้น
ข้อสังเกตหลักการจัดเก็บภาษีที่ดิน Quit Rent ของรัฐยะโฮร์ จะเห็นได้ว่า มีการจัดเก็บภาษีบนที่ดินทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นที่ดินเพื่อการเกษตร ที่ดินเพื่อสิ่งปลูกสร้าง ที่ดินเพื่อการอุตสาหกรรม และการใช้ประโยชน์จากส่วนประกอบของที่ดิน ทั้งนี้จะเห็นได้ว่า แม้แต่ที่ดินที่ใช้เพื่อสิ่งปลูกสร้างของหน่วยงานรัฐก็ต้องมีหน้าที่เสียภาษีชนิดนี้ โดยอัตราการจัดเก็บจะผันแปรไปตามการใช้ประโยชน์ ซึ่งแตกต่างจากภาษีบำรุงท้องที่ของประเทศ ซึ่งกำหนดให้มีการยกเว้นและลดหย่อนการจัดเก็บภาษีหลายประการ เป็นผลให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีรายได้จากภาษีชนิดนี้ไม่มากเท่าที่ควร
ข้อสังเกตหลักการจัดเก็บภาษีการประเมินมูลค่าในเมืองยะโฮร์ บาห์รู ของรัฐยะโฮร์จะเห็นได้ว่า ใช้หลักการจัดเก็บภาษีทรัพย์สิน โดยจัดเก็บจากสิ่งปลูกสร้างทุกประเภท ขึ้นอยู่กับการใช้ประโยชน์ และประเภทของสิ่งปลูกสร้าง ไม่ว่าจะเป็น สิ่งปลูกสร้างเพื่ออยู่อาศัย ที่อยู่อาศัย ในเขตสงวน สิ่งปลูกสร้างเพื่อการพาณิชย์ สิ่งปลูกสร้างเพื่อการอุตสาหกรรม รวมถึงสิ่งปลูกสร้างเพื่อการเกษตรกรรม และที่ดินว่างเปล่า โดยมีหลักการจัดเก็บซึ่งแตกต่างจากภาษีโรงเรือนของพระเทศไทยซึ่งจัดเก็บจากสิ่งปลูกสร้างที่ก่อให้เกิดรายได้เท่านั้น
อ่านเพิ่มเติม คลิกเพื่อดูฉบับเต็ม
เขียนโดย : ดร. จริยะดา จันทรังษี
บทความ
ดีครับ ความรู้ล้วน ๆ เป็นประโยชน์จริงๆ
ตอบลบ